unspeakable   
  un‧speak‧a‧ble /ʌnˈspiːkəbəl/ BrE  AmE  adjective    [Word Family: adjective: ↑unspeakable, ↑speechless, ↑outspoken, ↑spoken ≠ ↑unspoken; noun: ↑speaker, ↑speech; verb: ↑speak; adverb: ↑unspeakably]   1. used for emphasizing how bad someone or something is:         an unspeakable tragedy   2. literary unspeakable feelings are so extreme that it is impossible to describe them:         unspeakable joy   —unspeakably adverb
  unspeakablehu| ◎ | [ʌn'spi:kəbl] |  | ※ | tính từ |  |   | ■ | tồi tệ, ghê tởm, hết chổ nói |  |   | ■ | không tả xiết, không thể nói ra được, không thể tả được |  |   | ☆ | unspeakable joy |  |   | niềm vui khôn xiết |  
 
    | 
		 |